Oд целиов овој калабалак со бајаги медиумските реформи, мала, утешна и привремена победа е повлекувањето на законот за владини рекламни кампањи.
Немам никакви илузии дека власта ќе изнајде начини да им дотура пари на своите медиуми, но барем ќе и биде потешко и дел од тие пари ќе бидат од нивните лични џебови.
Арно ама, уште поважно е што законот пропадна зашто тој предвидуваше страшни работи, работи кои ќе ги зачукаа последните клинци на ковчегот во којшто ќе беше закопано слободното новинарство, при што најстрашен момент беше оној со кој се предвидуваше власта безмалку суверено да може да ги одредува цените на рекламите во сите медиуми.
Замислете колкава моќ претставува да можете да ги одредувате цените на производите или услугите во цела една стопанска гранка. Ќе станете најмоќен во таа индустрија за само 6 месеци.
Во конкретниов случај, пак, со оглед на тоа што не стануваше збор за било која гранка, туку за медиумите, кои имаат влијание врз целиот општествен, а и врз приватни животи, тоа ќе значеше неприкосновено влијание врз умот и свеста на целата популација.
Се ежам при самата помисла…
АНФАС 